Tijdens mijn studie politicologie was het boek van Francis Fukuyama, ‘the end of history and the last man’ een must-read. Tegen de achtergrond van de val van de muur, het eind van de Koude Oorlog en een einde aan de – door veel mensen gevoelde – angst voor ‘het rode gevaar’ beargumenteerde Fukuyama dat de vrije markt én liberale democratie nu toch echt gewonnen hadden.
Dit ‘end of history’ denken is niet nieuw. Zo leende Fukuyama de theorieen over het einde van de geschiedenis van Marx, juist om het eigen gelijk (en ongelijk van Marx) proberen aan te tonen.
Transitie
En ook nu, zo’n 20 jaar later, lees ik veel over ‘het nieuwe Nederland’, over ‘oud’ en ‘nieuw denken’, de ‘nieuwe economie’, etc.. Transitieprofessor Jan Rotmans vertelt er heel inspirerend over, en ook in het buitenland is er nieuws; in dit blog bijvoorbeeld vergelijkt Lynn Serafinn de uitgangspunten van het socialisme en kapitalisme met elkaar, om tot de slotsom te komen dat sociaal ondernemerschap het ideale vertrekpunt voor nieuwe tijden is.
Kijk, now we’re talking! Want wat ben ik toe aan een duurzame, sociale, meer inclusieve economie. En dan niet kneuterig alleen in Nederland of Europa, maar ook gelijk ver daarbuiten. Zodat mensen die onze -ooit duurzame- producten maken deze ook fijn zelf kunnen kopen. Echt: wég met BV Nederland, ik ben toe aan BV de Wereld!
En ik ben niet de enige: ik kom zoveel leuke mensen en initiatieven tegen die hier ook voor gaan. Collega ZZPende ondernemers, ambtenaren, mensen in het bedrijfsleven, professoren, jongeren, … Kortom, wat zitten we hier nog?
Revolutie?
Zelf roep ik regelmatig ‘aan goede ideeën geen gebrek!’. En Jan Rotmans gaf in Tegenlicht aan: ‘geef mij 5 dwarsdenkende, friskijkende bestuurders en we kunnen een revolutie beginnen’. Maar zo’n revolutie – in denken en doen – is wat mij betreft toch andere koek, dat is hard werken. En dan is er altijd nog de realiteit – waar je in het gemiddelde Amsterdamse kraakpand in de jaren ’90 in de keuken fijntjes aan herinnerd werd met de leus: ‘eerst de afwas, dan de revolutie’!
Die leus refereert aan vele verhitte discussies rondom keukentafels en in doorrookte donkerbruine kroegen bijvoorbeeld. Over van alles en nog wat, en uiteindelijk over vrije meningsvorming, het delen van kennis, gedragsverandering en sociale vaardigheden. Tegenwoordig voeren we die discussie vooral op internet. Daar delen we ongelooflijk veel kennis, spotten we kansen en vormen we onze mening. Martijn Aslander heeft daar een leuk verhaal over.
L*llen of poetsen?
Toch blijft voor mij ook die keukentafel relevant. Het is belangrijk elkaar te ontmoeten, want sociale innovatie en ondernemerschap draaien uiteindelijk om mensen die een klik met elkaar hebben en zin hebben om samen dingen te gaan DOEN.
En juist dat vind ík leuk om bij te dragen. Die keukentafels van de netwerkeconomie. Omdat sociale innovatie nodig is en begint met elkaar ontmoeten. Omdat ondernemerschap meer is dan een goed plan, maar vooral gedragen wordt door mensen.
Daarom ga ik woensdag naar de notaris om stichting WNKL op te richten – want soms moet je even ‘oud’ doen om nieuwe dingen mogelijk te maken. En dan kan WNKL vanaf woensdag een positieve bijdrage gaan leveren aan sociale innovatie en cohesie in de samenleving! Door pop up WNKLs te organiseren bijvoorbeeld.
Doe ook mee! Al is het maar voor de afwas;)!
Tags: het nieuwe werken, netwerk organisatie, sociaal ondernemen, WNKL
